Życie jest piękne – recenzja filmu

Recenzja filmu: Życie jest piękne

film wojenny, dramat, komedia
Reżyseria: Roberto Benigni
Scenariusz: Roberto Benigni, Vincenzo Cerami
Premiera: 12.03.1999 (Polska), 20.12.1997 (świat)
Produkcja: Włochy

Połączenie tak drażliwego tematu jakim jest holocaust czy antysemityzm w hybrydę gatunkową stworzoną z elementów komedii i dramatu wojennego może udać się nielicznym. Do tych filmowych talentów reżyserskich należy debiutujący w tej roli- Roberto Benigni, który w 1997 roku stworzył niezwykłe dzieło- „Życie jest piękne”.

Film Benigniego to obraz okrutnej epoki pieców krematoryjnych, obozów koncentracyjnych i nienawiści do Żydów, który włoski reżyser genialnie przetworzył przez dodanie do niego parodystycznych elementów i wybiórczości faktów historycznych.

„Życie jest piękne” („La Vita é bella”) składa się z wątków humorystyczno-tragicznych, a jego akcja rozpoczyna się w 1939 r. kiedy to pochodzący ze wsi Guido Orefice (w tej roli sam Roberto Benigni) przenosi się do toskańskiego miasta Arezzo. Bohater filmu zakochuje się w przypadkowo spotkanej skromnej nauczycielce imieniem Dora (gra ją żona Benigniego- Nicoletta Branschi). Dora okazuje się być narzeczoną wysoko postawionego urzędnika państwowego, lecz mimo wszystko Guido postanawia zdobyć serce wybranki za pomocą swojego sprytu oraz niebanalnego poczucia humoru. Ta część filmu kończy się odwzajemnieniem uczuć i wspólną ucieczką na koniu.

Druga część filmu wprowadza nas w ukazywane do samego końca usilne próby Guida walki dobra ze złem, który jest już mężem ukochanej Dory oraz ojcem pięcioletniego Giosué (Giorgio Cantarini). Muzyka staje się od tej pory poważniejsza i bardziej mroczna, a kolory- ciemniejsze. Kończy się sielankowość i widz zauważa jak machina antysemickiego hitleryzmu powiększa swój zasięg w całej Europie, co też Guido stara się wytłumaczyć swojemu dziecku w humorystyczny sposób. Niestety tytułowe piękne życie przerywa aresztowanie ojca i syna (ze względu na żydowskiego pochodzenie Guida), a następnie wywiezienie ich do obozu koncentracyjnego. Miłość nie pozwala Dorze na to rozłączenie i z własnej woli wsiada ona do tego samego pociągu śmierci. Guido już od samego początku stara się uchronić niewinność swego dziecka i wmawia Giosué, że biorą oni udział w wielkiej grze, w której za zdobycie 1000 punktów można wygrać prawdziwy czołg. Dzięki bujnej wyobraźni i optymizmowi bohatersko kreuje on daleką od obozowej rzeczywistość, aby jego syna nie dotknęła wojenna trauma. Przez cały ten czas usilnie próbuje skontaktować się z żoną, co też udaje mu się za pomocą puszczonego na gramofonie utworu \”Barcarole\” z opery \”The Tales of Hoffman\” Offenbacha. Czy ta stworzona w nieludzkich warunkach mała utopia Guida pomoże przetrwać jego potomkowi bez silnych urazów wojennych, a co ważniejsze- przeżyć obóz?

„Życie jest piękne” to bez dwóch zdań przepiękny i nowatorski film, nie tylko z uwagi na świetną grę aktorską R. Benigniego i wykreowaną przez niego postać (zasłużony Oskar), ale także na sam pomysł przedstawienia tego trudnego w odbiorze tematu, jakim jest holocaust. Mimo czasem drażniącej infantylności i bajkowości dzieło to pokazuje co w życiu jest tak naprawdę ważne oraz w jaki sposób można przetrwać dzięki optymizmowi i nie poddawać się, mimo niesprzyjających warunków. Warto również zwrócić uwagę na doskonale dobraną muzykę N. Piovaniego.

Obejrzyj zwiastun filmu „Życie jest piękne”.