Polowanie – recenzja filmu

PolowanieRecenzja filmu: Polowanie (Jagten)

dramat
Reżyseria: Thomas Vinterberg
Scenariusz: Thomas Vinterberg, Tobias Lindholm
Premiera: 20.05.2012 (świat), 15.03.2012 (Polska)
Produkcja: Dania

„Polowanie” (Jagten) to kolejna pozycja dla wielbicieli skandynawskiego kina. Dramat w reżyserii Thomasa Vinterberga nie jest być może rewolucją w światowej kinematografii, niemniej jednak reżyser w charakterystyczne dla siebie sposób przedstawia z pozoru banalną historię, ale w bardzo dosadny sposób. W rolę głównego bohatera – Lucasa – wciela się coraz bardziej ceniony na scenie międzynarodowej i najbardziej znany aktor pochodzenia duńskiego: Mads Mikkelsen.

Lucasa poznajemy w momencie przewrotu w jego życiu osobistym. Przechodzi właśnie rozwód, a relacje z byłą żoną nie układają się najlepiej. Na co dzień pracuje w przedszkolu, a wolnym czasie popija piwo z kolegami. Będąc na życiowym zakręcie zawsze może liczyć na parę przyjaciół, którzy traktują go jak rodzinę. W pewnym momencie jednak także i życie zawodowe bohatera się komplikuje. Kłamstwo kilkuletniej córki jego najlepszego przyjaciela powoduje lawinę nieszczęść. Pod adresem Lucasa padają oskarżenia, które za zasługą niekompetentnej nauczycielki, wychodzącej z założenia, że „dziecko nie może kłamać” wywołują falę zaszczucia i odrzucenia głównego bohatera. Cała sytuacja wydaje się być wręcz absurdalna. Mało wiarygodny dowód w postaci wniosków wyciągniętych z rozmowy z dzieckiem, któremu odpowiedzi są wręcz sugerowane, zamyka Lucasowi drogę jakiegokolwiek wytłumaczenia się z sytuacji. Dotychczasowi przyjaciele i znajomi odsuwają się od niego, a lokalna społeczność wydaje nad mim sąd.

Obraz wzbudza w widzu różne emocje, od współczucia po irytację, stale podsycaną faktem, iż oskarżony zupełnie zrezygnował z próby obrony swojego dobrego imienia, a dodatkowo zniszczony całą sytuacją ma wyraz twarzy, jakby sam uważał się za winnego. Jednak cały czas ma się nieodparte wrażenie, że Lucas czeka, aż problem sam się rozwiąże. Być może początkowo naiwnie wierzył, iż sprawa zostanie wyjaśniona w oparciu o racjonalne argumenty, jednak przewagę wzięły emocje, nie zostawiając miejsca na jakiekolwiek wątpliwości.

W całej historii najbardziej bolesne jest jak szybko można zniszczyć człowieka, i do czego prowadzić może, tzw. „instynkt stadny”. Plotka rozchodzi się bowiem z prędkością błyskawicy, a ludzie nie wysilają się nawet by nabrać do sprawy dystansu i zaczekać na sprawiedliwy, prawdziwy wyrok. Ich przekonanie o winie Lucasa nabiera absurdalnych rozmiarów, i teraz to Lucas staje się ofiarą prześladowań i oszczerstw ze strony swoich dotychczasowych kolegów. W całym zamieszaniu znajduje się wyłącznie jedna osoba, która nie chce wydawać osądu przed czasem, jest nią emigrantka z Polski.

Film dostaje wysoką punktację, za grę aktorską, bez względu na to jak bardzo widz nie zgadza się nieraz z zachowaniami konkretnych postaci. Mikkelsen po raz kolejny nie dale pola do krytyki, doskonale wcielając się w rolę zaszczutego, bezsilnego nauczyciela, którego krzywdę i dezorientację widać na twarzy.

Nie każdemu podobać się może minimalna ilość muzyki, jednak surowość obrazu to kolejna cecha kina skandynawskiego, która nie rozprasza emocji i powoduje pełne skupienie na wydarzeniach. Być może z tego powodu oglądając ten film, ma się ochotę krzyknąć do monitora i stanąć w obronie niewinnie oskarżonego i zaapelować do ludzi o rozsądek.

„Polowanie”, którego światowa premiera miała miejsce w maju poprzedniego roku, a w Polsce w marcu 2103 r., doskonale wbiło się w czas dyskusji o problemie pedofilii. Oczywiście żadnych sygnałów nie powinno się bagatelizować, to jednak zawsze należy wysłuchać obu stron, a także pamiętać jak bujna potrafi być dziecięca wyobraźnia.

Polowanie - kadr 1

Polowanie - kadr 2

Polowanie - kadr 3

Polowanie - kadr 4

Obejrzyj zwiastun filmu „Polowanie”.

GD Star Rating
loading...
Polowanie - recenzja filmu, 4.0 out of 5 based on 1 rating

Oni mają swoje zdanie o filmach

Jeden komentarz

  1. Ober /

    „Polowanie” to jeden z tych filmów, które potrafią napsuć widzowi sporo krwi. Fabuła nie jest zaskakująca, raczej wiadomo od początku do końca, co się będzie działo. Mimo to film wciąga, reżyser opowiada historię powoli, z namysłem, pozwalając sytuacji naturalnie się rozwinąć. A sytuacja jest chora i jeśli ktoś ma skłonności do mizantropii, to po „Polowaniu” będzie nie lubił ludzi jeszcze bardziej, za to, że potrafią bezmyślnie niszczyć i gnębić swoich bliźnich.
    Niewątpliwą zaletą filmu jest odgrywający główną rolę Mads Mikkelsen, którego twarz jak zwykle zjednuje uczucia widza.

    GD Star Rating
    loading...

Zostaw komentarz